Συμμετοχή μαθητών μας στην Εκδήλωση -Aφιέρωμα στον Μάνο Χατζιδάκι

Γράφει η μαθήτρια της Γ΄ Λυκείου

Κατερίνα Βαρδάκα

"Η παράσταση δεν είναι φώτα, δεν είναι σκηνικό, είναι οι άνθρωποι...". Η φράση αυτή, που αποτελεί τον πρώτο στίχο του "Απόψε αυτοσχεδιάζουμε", επισήμανε την αρχή της παράστασής μας, που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη, 24 Σεπτεμβρίου 2014, στον προαύλιο χώρο του Πνευματικού Κέντρου Αγίας Τριάδας.

Η παράσταση "Αφιέρωμα στον Μάνο Χατζιδάκι" είχε ως βασικό συντελεστή το Γυμνάσιο Αγίας Τριάδας, με πολλά παιδιά να συμμετέχουν και η ορχήστρα και η χορωδία να ολοκληρώνεται με παιδιά του Λυκείου, του Μουσική Σχολείου και του ΕΠΑΛ. Οργανωτές της παράστασης ήταν η Διεύθυνση του Γυμνασίου, η μουσικός κυρία Φιλιππαίου, ο καθηγητής Εικαστικών κύριος Κότσιος, η μουσικός κυρία Καγκαρά. Και οι τρεις καθηγητές μας έδειξαν ουσιαστικά τι είναι μουσική παιδεία, πώς μια παράσταση πλησιάζει τόσο κοντά το νόημα της ζωής και πώς μαθαίνουμε στοιχειώδεις γνώσεις μέσα από αυτή την εμπειρία. Μια εμπειρία μοναδική και σίγουρα ανεπανάληπτη. Γιατί όλοι όσοι συμμετείχαμε, δε θα θυμόμαστε ως μια ωραία ανάμνηση μόνο την παράσταση, αλλά όλες τις πρόβες μας. Φυσικά το βράδυ της Τετάρτης ήταν το πιο απολαυστικό. Ήταν η στιγμή όπου ο καθένας ατομικά έδειξε τον καλύτερο εαυτό του και συλλογικά το αποτέλεσμα εξέπληξε και συγκίνησε ακόμα και εμάς που συμμετείχαμε, κι ας είχαμε ξανακούσει τα ίδια τραγούδια τόσες πολλές φορές.

Στην παράστασή μας το μεγαλύτερο μέρος ήταν τραγούδια και αφήγηση αποσπασμάτων συνέντευξης του Μάνου Χατζιδάκι. Τα τραγούδια μάγεψαν το κοινό με την ομορφιά της μελωδίας του συνθέτη και η αφήγηση επισήμανε θέματα ανθρωπιστικού ενδιαφέροντος, επίκαιρα και άκρως απαραίτητο να τεθούν προς επίλυση. Θέματα όπως ο ρατσισμός, η ελευθερία, η παιδεία, που ο Μ.Χ. είχε τη διορατικότητα να θίξει και να προβληματίσει και να ευαισθητοποιήσει το κοινό του χρόνια πριν με το βάρος της προσωπικότητας και των εμπειριών του.

Τελικά, η παράσταση είναι οι άνθρωποι! Η παράσταση αυτή ήταν η αγάπη των καθηγητών για τον καλλιτεχνικό χώρο και η αγάπη τους προς εμάς. Ήταν η αγάπη όλων εμάς των παιδιών προς αυτούς και τα τραγούδια του Μάνο Χατζιδάκι. Ήταν η πρόκληση να ξεπεράσουμε προσωπικούς ενδοιασμούς και να εμβαθύνουμε, όχι στις γνώσεις, αλλά στις αξίες της ζωής.

Ήταν μια παράσταση που νιώθω ευγνωμοσύνη που συμμετείχα.