Ομιλία στο Ευρωκοινοβούλιο Νέων (2)

Ομιλία μαθήτριας Γ΄ Λυκείου στο Ευροκοινοβούλιο Νέων - ενότητα "Η Πειθώ στον πολιτικό λόγο":  Εφόδια νέων για αρμονική συμβίωση και δημιουργική συνεργασία στο ευρωπαϊκό περιβάλλον.

Αγαπητοί συνάδελφοι, νέοι της Ευρώπης,

      Καλημέρα σας! Με λένε Αφροδίτη κι εκπροσωπώ τη χώρα μου, την Ελλάδα, στη φετινή συνεδρίαση. Το θέμα που θα αναπτύξω αφορά το παρόν και το μέλλον μας ως Ευρωπαίοι πολίτες σε συνάρτηση με το ρόλο της εκπαίδευσης και πώς αυτή μπορεί να προωθήσει τη συνεργασία και την αρμονική συμβίωση των πολιτών των κρατών μελών.

      Δύσκολο θέμα, οφείλω να ομολογήσω. Ειδικότερα, αναλογιστεί κανείς τα ποικίλα προβλήματα που ταλανίζουν τη νεολαία: ραγδαίες οικονομικές ανακατατάξεις, ανεργία, ναρκωτικά, εγκληματικότητα, κρίση της έννοιας «Ευρωπαίος πολίτης». Εντούτοις, η εκπαίδευση είναι ικανή να προσφέρει κατάλληλα εφόδια στους νέους, ώστε να γίνουν συνειδητοποιημένοι Ευρωπαίοι πολίτες.

      Πρώτα απ’ όλα, η παιδεία μας, υιοθετώντας ευρωπαϊκό προσανατολισμό και προσηλωμένη στις πανευρωπαϊκές αξίες, μπορεί να ενισχύσει την εμπέδωση και παγίωση ευρωπαϊκής συνείδησης. Αυτό επιτυγχάνεται με τη δημιουργία πολιτών ολόπλευρα μορφωμένων και κριτικά σκεπτόμενων, που θα εκτιμήσουν την ιδέα της ενωμένης Ευρώπης και θα εργαστούν για αυτήν.

      Επιπλέον, μέσω αλλαγών στη διδασκαλία οι νέοι μπορούν να διαμορφώσουν πληρέστερη ευρωπαϊκή συνείδηση. Λόγου χάρη, θα ήταν ωφέλιμο να εντατικοποιηθεί  εκμάθηση ξένων γλωσσών και να μεταβληθεί εκ θεμελίων η διδασκαλία της Ιστορίας. Με την πρώτη προωθούνται η προστασία της γλωσσικής ποικιλομορφίας και οι εκπαιδευτικές ανταλλαγές μαθητών- φοιτητών, ενώ με τη δεύτερη ο μαθητής ανακαλύπτει τις κοινές καταβολές του με τα άλλα κράτη και τα οφέλη από τις συνεργασίες λαών στο παρελθόν. Μιλώ εκ πείρας, καθότι στη χώρα μου αυτά τα μαθήματα είναι ίσως από τα πιο υποτιμημένα και υποβαθμισμένα. Ακόμη, με το μάθημα «Πολιτική και Δίκαιο», οι μαθητές μπορούν να ενημερωθούν πληρέστερα για θεσμούς, όπως το Ευρωκοινοβούλιο, η Επιτροπή και το Συμβούλιο της Ευρώπης.

      Επιπρόσθετα, το σχολείο οφείλει να δημιουργεί πολίτες διαλλακτικούς και μετριοπαθείς, που μαθαίνουν να διαλέγονται κι όχι να καλλιεργεί το ρατσισμό, τον εθνικισμό, την ξενοφοβία ή να διατηρεί στερεότυπα και προκαταλήψεις. Τέτοιοι πολίτες δεν μπορούν να υπηρετήσουν ούτε τα εθνικά ούτε τα ευρωπαϊκά συμφέροντα, αλλά μάλλον αναπαράγουν και διαιωνίζουν την καχυποψία, την περιφρόνηση έναντι ευρωπαϊκών θεσμών και την αδιαφορία για οποιαδήποτε ενεργή και διαρκή συμμετοχή σε αυτούς.

       Τέλος, θα ήθελα να επισημάνω το διαχρονικά καταλυτικό ρόλο του εκπαιδευτικού. Ο σημερινός εκπαιδευτικός οφείλει να είναι μυημένος σε ευρωπαϊκά πρότυπα και αξίες, τα οποία εν συνεχεία πρέπει να μεταδίδει στα παιδιά, πάντοτε βέβαια μετά από κριτική αξιολόγηση κι αποτίμησή τους. Ένας τέτοιος άνθρωπος θα προϊδεάσει θετικά τους μαθητές του για το τι σημαίνει Ενωμένη Ευρώπη και θα αναδείξει τα πλεονεκτήματα που απορρέουν από αυτή, αλλά και τα προβλήματα που η νέα γενιά καλείται να αντιμετωπίσει και να αμβλύνει.

      Συνοψίζοντας, η εκπαίδευση αποτελεί τον πλέον άμεσο, θεμελιώδη και απαραίτητο φορέα ευρωπαϊκής κοινωνικοποίησης. Όμως, για να επιτύχει όλα αυτά που προαναφέραμε, θα πρέπει να υποστεί ριζικές μεταρρυθμίσεις και να ενισχυθεί ο ρόλος της στη ζωή του ανθρώπου. Κοντολογίς, να μην αποτελεί απλά παροχέα γνώσεων, χωρίς να δίνει παράλληλα τα μέσα αξιοποίησής τους, αλλά να διαμορφώνει συνειδητοποιημένους πολίτες  που στο μέλλον θα συμβιώσουν αρμονικά στην πολύπαθη Γηραιά Ήπειρο και θα εργαστούν εποικοδομητικά για μια καλύτερη Ευρώπη. Αυτό νομίζω θέλουμε όλοι μας:  μια Ευρώπη της ειρήνης.

      Γεια σας και σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.

Αφροδίτη Β.